bouwjaar
bestemming

Bemalen van de Dorregeesterpolder, thans op vrijwillige basis

molenmaker
Vredenduin, Zaandam (ontwerp); Dirk Poland, Heerhugowaard (uitvoering), 1896.
omwentelingen
geschiedenis

Het veenachtige land van Dorregeest heeft tot het midden van de 17de eeuw op natuurlijke wijze kunnen afwateren. In 1647 is het gebied, vanwege de door de grote bedijkingen hoger geworden boezemstand, bepolderd en onder bemaling gebracht.

De voorganger van de huidige molen, die in 1864 nog als schepradmolen was ingericht, verbrandde op 6 december 1895 tijdens hevig noodweer door blikseminslag. Ook de nabijgelegen molen De Dog verbrandde daarbij. Er waren hierbij in totaal vier doden te betreuren: twee molenaarsdochters in De Dog, één molenaarsdochter in de Dorregeester (de 14-jarige Anna Deijle) en een passant, die als getuige van deze branden van schrik dood neerviel.

De molen werd in het daarop volgende jaar door de molenmakers Poland te Heerhugowaard, naar ontwerp van de Zaanse molenmaker Vredenduin, herbouwd.

Eind 1947 werd de windmolen buiten bedrijf gesteld en nam een in de directe nabijheid gebouwd elektrisch vijzelgemaaltje de bemalingstaak over. De molen die in 1955 door de gemeente werd aangekocht is hierna enige tijd als tweede woning gebruikt en wat in verval geraakt.
Hij is in de jaren 1975-1978 fasegewijs gerestaureerd, deels door de Stichting Uitgeester Molens, en wordt nu weer regelmatig in werking gesteld.

Vanouds lag in de polder Dorregeest nog het 27 ha grote en in 1557 drooggemaakte Dielofsmeer. Tot 1853 sloeg dit droogmakerijtje zijn overtollig water met een eigen molentje uit op de Schermerboezem. Nadien vond de uitmaling plaats op het polderwater van de polder Dorregeest. Het daarvoor gebouwde molentje, dat was uitgerust met een horizontale waaierpomp, werd in deze eeuw vervangen door een mechanisch gemaaltje.

De huidige molen is nooit bewoond geweest, vermoedelijk als gevolg van de dodelijke ongelukken bij de brand van 1895. De kleine woning naast de molen werd in 1967 afgebroken.

In maart 2002 werd één roede vanwege de slechte staat gestreken. Ruim vier jaar werd vervolgens met één roede gemalen. Pas in november 2006 is de nieuwe roede, die al enige jaren klaar lag, gestoken.

In het najaar van 2013 is men begonnen met een restauratie: de molen kreeg een nieuwe houten vijzel en hekwerk op de binnenroede.