Op 1 juni 1955 werd voor deze molen van wed. J. Oldenziel een sloopvergunning verleend.

-X-

Een recht kanaal, een man en vrouw voor een hek, enkele kinderen en een molen met zelfzwichting op beide roeden. Zo te zien een foto uit de jaren '20.
Elektriciteit is al aanwezig en de molenaar heeft zelfs een transformatorhokje op zijn erf gekregen. Tijd om elektrisch te malen? Nee en ja.
De molen is de molen van J. Oldenziel te Kiel-Windeweer. De molenaar en zijn vrouw zien we voor bij de weg. Onlangs de aanleg van elektriciteit werd in 1931 nog een nieuwe ijzeren roede gestoken. De molenaar had blijkbaar nog vertrouwen in de windkracht.
Wel was er al omstreeks 1914 op de begane grond een 15 pk elektrische maalderij geïnstalleerd. Omstreeks dezelfde tijd was er nog door molenmaker Harm Streuper uit Veendam een gietijzeren as ingebracht, afkomstig uit de gieterij van Bögel uit Deventer.
In 1939 werd de maalderij op de wind stilgelegd.
In 1956 kocht Medendorp uit Zuidlaren de molen aan voor sloop. Een lot zoals zoveel molens ondergingen. De molen was 102 jaar daarvoor gebouwd voor J.E. Ensing ter vervanging voor een afgebrande molen.
In 1878 liet men de stelling één meter zakken om de roeden te kunnen verlengen.
In hetzelfde jaar werd de molen ingericht tot pelmolen. Generaties schoolkinderen liepen langs de molen op weg naar school. In Januari 1957 viel definitief het doek.
Een baken in het open Veenkoloniale landschap ging door afbraak voorgoed verloren.

jnjv, bron: de Nieuwe Zelfzwichter 01 - 2000 H.A. Hachmer