Op 19 juni 1643 verleende Pieter Cornelisz. Hooft als kastelein van Muiden en baljuw van Gooiland aan de ingelanden van de Oostbijlmerpolder het recht drie poldermolens te bouwen.

Een daarvan stond aan de oostelijke ringvaart van de Bijlmermeer en werd in 1781 vernieuwd.

In 1927 werd er een Eriksson-installatie als hulpkracht bijgeplaatst.

In 1946 verleenden Gedeputeerde Staten vergunning tot het slopen van die delen van de molen die wegens bouwvalligheid gevaar opleverden. De wieken werden in de zomer van 1947 verwijderd en naar Leiden overgebracht om gebruikt te worden bij de restauratie van korenmolen ‘De Valk’.

De romp van de Oostbijlmermolen werd in 1952 gesloopt.

Bron: "De Molens van Amsterdam deel 3", Van den Hoek Ostende.
N. Jurgens, 11 maart 2008.