De molen is gebouwd ter vervanging van een stroomafwaarts gelegen molen bij de Vedderbrug. Vanaf de bouw waren de Staten van Overijssel eigenaar totdat de molen verkocht werd aan Unico Ripperda, die de molen in 1615 liet herstellen.
In 1648 werd de molen in vierde-parten verkocht. Deze parten wisselden voortdurend van eigenaar tot in 1830 J.H. Stüve uit Emlichheim door koop eigenaar werd van het totale complex.

In 1928/31 werd de molen geheel hersteld. Dit laatste leek tevergeefs, toen op 8 februari 1946 de oliemolen door een watervloed vrijwel geheel wegspoelde.

In 1950 volgde herbouw onder architect Jan Jans. Als gevolg stond er daarna een watermolen in een duidelijk wat 'romantischer' stijl dan vóór 1946 het geval was geweest. Draaien was er niet bij en de molen stond voornamelijk 'mooi te zijn'.

Deze passieve situatie duurde tot 1987: toen onderging het molencomplex een grondige restauratie waarbij het veel meer naar de situatie van vóór 1946 werd teruggerestaureerd en meer dan dat: de molen werd ook maalvaardig gemaakt.

In de zomer van 2020 werden beide molengebouwen (niet de raderen) door een gespecialiseerd bedrijf geheel ingepakt in een speciale 'jas', waarna alles werd uitgegast ter bestrijding van ongedierte.

De productie van meel- en graanproducten van de korenmolen is bestemd voor een plaatselijke bakker en verkoop in de molen. Eén koppel maalstenen wordt door het voorste linkerrad op de foto van onderen aangedreven, de twee andere koppels m.b.v. een spoorwiel van boven door het andere linker rad.
De oliemolen is geheel bedrijfsvaardig en produceert elke 2e zaterdag van de maand lijnolie en -koeken.

Anno april 2024 is de aandrijving en werking van de oliemolen geheel in orde, maar van de korenmolen is de wateras van een van de raderen duidelijk in minder goede staat; het andere rad vertoont veel beschadigingen.