In 1822 werd op de huidige plaats door de familie Von Bönninghausen (de toenmalige bewoners van de Havezathe Herinckhave) een windgedreven olie-korenmolen gebouwd, omdat de watermolen bij het kasteel vaak onvoldoende water had. In 1844 brandde die windmolen af.
In 1846 werd op dezelfde plaats, maar nu op een duidelijke verhoging vanwege de windbelemmering door omringende bomen, de huidige grondzeiler gebouwd. Een beltmolen werd het niet: om met hun karren bij de molen te komen moesten de boeren aan één kant tegen de heuvel oprijden en via de andere kant weer naar beneden.
De molen is ingericht als koren- en pelmolen en staat ook bekend onder de namen Grobben Möl of Fleringermolen. De naam Grobben Möl komt van de familie Grubbe, ooit bewoners van de havezate Herinckhave.

In 1916 werden de buitenbezittingen van de familie Von Bönninghausen (aangetrouwd verwant met de familie Grubbe) verkocht. De toenmalige pachter T.H. Frielink kocht de molen en verdiende daar tot 1931 de kost mee. Na zijn dood werd de molen bediend door zijn broer Bernard en zoon Jan. Evengoed kwam de molen al in 1936 buiten bedrijf.

Om hem voor sloop te behoeden kocht in 1937 wolfabrikant Ten Bos uit Almelo de molen aan en liet kort daarna een restauratie uitvoeren.
In 1955 droeg Ten Bos de molen over aan de gemeente Tubbergen. De molen onderging wederom een restauratie, maar dat was naar de visie van die tijd: voor het oog was het een molen, maar het geheel was draai- noch maalvaardig.
In 1975 volgde nieuw fors herstel waarna de molen ook weer kon draaien.

In september 2009 werd begonnen met een nieuwe restauratie: beide roeden werden voor reparatie gestreken; er werd ook veel aan de stenen romp en balklagen verricht en daarnaast waren beide spruiten aan vervanging toe. Ook werd het gaandewerk weer maalvaardig gemaakt, waarbij de pelsteen werd betrokken.