Deze molen heeft een voorganger gehad, die gebouwd was in 1808. Tijdens het beleg van Grave (1813-1814) is deze door Franse troepen vernield (zij hielden Grave toen nog steeds bezet!). Aangenomen wordt, dat de huidige molen in 1815 is gebouwd, nadat de Fransen definitief verdwenen waren.

In 1962 onderging de molen een restauratie. Daarbij werd het achtkant van riet voorzien omdat het voordien aanwezige dakleer, mede als gevolg van het bewegen van de achtkantconstructie, steeds bleef scheuren.
Naar later zou blijken, was deze verandering niet juist: deze molen is geen verplaatste molen (een gedachte die toentertijd in molenkringen voor de hand lag), maar een Brabants achtkant, gebouwd zonder kruisen of verbindingen tussen de bintbalken, sterk afwijkend van hoe 'westerse' molens zijn gebouwd (thans is alleen de zeskante Mariamolen te Haps nog vergelijkbaar). Dit maakt deze molen tot een uiterst belangrijk monument.
Volgens oud-eigenaar Jan van Haren was het achtkant lang geleden, voordat het met dakleer was gedekt, met schaliën uitgerust en de kap met gepotdekselde planken.
Bijzonder is ook de kuip: deze is niet voorzien van neuten, maar van ijzeren keerrollen.

In 1984 werd een nieuwe roede gestoken en het systeem Van Bussel aangebracht. In 1990 kwam er een geheel nieuwe bovenas, dit nadat de voorganger was afgekeurd vanwege een scheur in de kop. Een koppel maalstenen, dat jarenlang in de tuin van molenaar Van Haren had gelegen, werd in 1993 opnieuw in de molen aangebracht en maalvaardig gemaakt.

Naast de molen bevindt zich vanouds een veevoederbedrijf.

Oud-eigenaar en -molenaar Jan van Haren overleed eind december 2022.