In 1897 liet Cornelis de standerdmolen afbreken, omdat hij er niet voldoende maïs voor veevoer mee kon verwerken, en bouwde iets verder van de weg af de stellingmolen. Reden van de nieuwe plek was dat hij dan niet meer voor elk passerend paard de molen hoefde sil te zetten.
Cornelis en zijn vrouw kregen 10 kinderen, die bijna allemaal op molens terecht kwamen. De 9de zoon Coenraad nam rond 1913 de molen van zijn vader over.
De molen is op 25 februari 1930 verbrand.
Bron: Molens rondom Elburg, artikel in Molenboek, Oudheidkundige Ver. Arent thoe Boecop, 1991.
Verzameling H. van der Kaay.