Op 8 mei 1888 kreeg molenaar Van den Boomen vergunning voor de oprichting van een nieuwe molen. Vervolgens was deze molen vele jaren in bedrijf, maar kreeg langzaam maar zeker gezelschap van een graanbedrijf, dat uitgroeide tot een heuse meelfabriek. Voor de molen betekende dit ook, dat deze gezelschap kreeg van een enorme graansilo op korte afstand. Dit deed (en doet nog steeds) sterk afbreuk aan de dominerende functie die deze molen vanouds had. 

In de jaren '70 van de 20ste eeuw raakte de molen als gevolg van het graanbedrijf buiten gebruik, maar werd er nu en dan nog wel gedraaid. Evenwel ging de staat van onderhoud langzaam achteruit en toen op een zekere dag tijdens het draaien een roede uit de askop schoof, was het draaien afgelopen. Vervolgens werd een roede gestreken, in 1997 volgde de andere. Beide roeden bleven daarna los bij de molen bewaard.

De gedeeltelijk onttakelde molen stond er in de jaren daarop steeds slechter bij, vooral de kap. De roep om herstel van deze grote molen kwam er evenwel ook (en werd steeds luider). 

De kentering kwam: op 22 januari 2014 kocht de Molenstichting Gemert Bakel de molen voor een symbolisch bedrag waarna op 4 februari de kap eraf werd gehaald en de romp wind- en waterdicht gemaakt.

Toen eenmaal begonnen was, ging het ook snel: op 29 november 2016 werden de geheel herstelde kap en roeden weer geplaatst resp. gestoken. Niet lang daarna werden staart, schoren en stroomlijnneuzen aangebracht en op 19 april 2017 stelde gedeputeerde Henri Swinkels de molen officieel in bedrijf.
De rehabilitatie van deze molen was daarmee grotendeels voltooid, zij het dat de omgeving nog altijd sterk wordt bepaald door de naastgelegen graansilo.

Beide Potroeden, die dus in de late 20ste eeuw waren gestreken en los bij de molen waren blijven liggen, zijn na uitvoerige reparatie weer gestoken. Oorspronkelijk waren zij gemaakt voor molen D2 van de grote groep molens die de Drooggemaakte Polders van Bleiswijk en Hillegersberg bemaalde.