De naam is zeer waarschijnlijk ontleend aan een bezoek van Stadhouder Willem IV in 1747 aan deze molen.

Zeldzaam maar bepaald de moeite waard: een gedicht, in dit geval een sonnet, over deze molen, geschreven door Han Messie.

Fier staat hij tussen rivier en Bergse Plas,
behoed door bewaarders der oude schoonheid,
leeft gezegend voort, stoort zich aan geen tijd.
Om hem heen bloeien siertuin en wild gewas.

Beschermend overhuift een bruine jas
de mulderswoning, vol blijdschap bereid
te zorgen voor eenden van edelheid,
koninkjes over klein, beschut moeras.

Vier molenwieken rusten tevreden;
uit hen waait verhalende fluistertoon:
een eeuwenlang arbeidzaam verleden:

"Rusteloos pompen gaf een karig loon;
werken met de wind, steeds moegestreden."
Dit zwoegen schonk Hillegersberg zijn kroon.