Deze molen werd in 1787 gebouwd ter bemaling van één van de diepste polders van Rijnland (let wel: een polder, dus geen droogmakerij).
Tot 1924 was het in bedrijf. In dat jaar zijn taak overgenomen door een motorgemaal. Vermoedelijk had dit molentje het, met een vijzel van ongeveer 1 meter diameter, doorgaans ook behoorlijk zwaar. 

Snel trad daarna verval in: hoewel het wiekenkruis in 1955 nog werd vernieuwd, volgde al in 1957 onttakeling. Daarna fungeerde de romp nog lang als zomerverblijf. 
Uiteindelijk trad enorm verval in; de kap raakte langzaam 'op', verwaaide in de loop van ca. 30 jaar en was omstreeks 1995 geheel verdwenen; in de stenen romp ontstonden ondertussen grote gaten en zo leek dit molentje op instorten te staan.

Pas in de 21ste eeuw volgde redding na overdracht aan de Rijnlandse Molenstichting. Eerder had deze stichting de molen al in erfpacht gekregen maar kon niets uitrichten, omdat de molen toen nog niet op de lijst van Rijksmonumenten stond.

In 2005 werd met de restauratie begonnen. Grote delen van het metselwerk werden vernieuwd en uiteraard moest al het andere werk helemaal nieuw.

Zoals bij meerdere kleine molens in Rijnland had en heeft deze molen geen steunder onder de as. Ook is 't Poeltje uitgerust met een houten as en ijzeren roeden.
Met het oog op een mogelijke toekomstige functie is een koningspil aangebracht. In februari 2009 werd deze draaibaar gemaakt door het aanbrengen van een bovenschijfloop.

Jammer genoeg is nieuwbouw van Oegstgeest deze kleine molen veel te dicht genaderd en is de windvang en belevingswaarde uit sommige richtingen daardoor erg beperkt geworden.