Poldermolen van polder Oudeland.
De molen diende voor lozing van het water uit drie polders.

Vanaf de inpoldering van het Oudeland van Oude-Tonge geschiedde de uitwatering van de polder door sluisgang en dus zonder bemaling.
In 1727 dacht men eraan om een windmolen op te plaatsen.

Pas op 4 mei 1745 werd een resolutie aangenomen. waarin werd besloten over te gaan'...tot het stellen van een steenen watermoolen of wel anders bij alsdien de grontslag tot het fondament daertoe niet bequaam geoordeeld wert alsdan tot eenen houten..'Op 28 juni legde dijkgraaf Johannis van der Leun de eerste steen.
De molen werd gebouwd aan de oostrand van de polder en sloeg uit op de voormalige binnenbermsloot van de Oudelandsedijk, die tot voorboezem was getransformeerd.

In 1882 kreeg de molen gezelschap van een hulpstoomgemaal van 18 PK.

In 1924 was het nodig de capaciteit te verhogen zodat er een ruwoliemotor bij geplaatst werd van 50 PK. Door een riemoverbrenging kon deze motor op het scheprad gekoppeld worden.Het scheprad had overigens een middellijn van 6,50m en een schoepbreedte van 0,64m

In de jaren '30 kreeg de molen last van slijtage.
In 1937 werd de molen door een storm zwaar beschadigd en verloor daarbij twee wieken. Volgens sommigen was dat het gevolg van de verdekkering van de molen. Vervolgens werd de molen in 1938 gedeeltelijk afgebroken. Het hulpstoomgemaaltje werd geheel afgebroken en vervangen door een nieuw gemaal.

Het molenrestant is geheel verdwenen na de watersnoodramp in 1953.
De molen werd bemalen door drie generaties van de familie Verrijp.