Langs de zuidelijke oever van de Maas en ten westen van de al voor de St.-Elisabethsvloed van 1421 ingedijkte St. Anthonypolder werd in hetzelfde jaar waarin ook de polders 'Mijnsheerenland van Moerkerken' en 'Het Oudeland van Puttershoek en Maasdam' werden ingedijkt (1439), het 'Munnikenland van Westmaas' tot een begaanbaar land gemaakt.
Dat wat nu het 'Munnikenland van Westmaas' is, werd door monniken van het Karthuizer klooster nabij Utrecht door een dijk omgeven.
Zij hadden deze gronden, met uitzondering van de heerlijkheidsrechten, ontvangen uit handen van een der heren van Strijen, Zweder van Gaesbeek, die ook de stichter van het klooster was.
Nog steeds houdt de naam van deze polder de herinnering daaraan levend.
De totale oppervlakte van de polder binnen zijn grenzen is ca 211 ha, waarvan 175 ha polderland en 35 ha boezemland.
De molen stond aan de Munnikenkade en sloeg uit op de boezem van de Binnenbedijkte Maas. De voorganger van deze molen was al eerder verbrand.
Deze molen is in september 1928 verbrand en daarna niet meer herbouwd.
Zijn taak werd overgenomen door een motorgemaal.
De laatste molenaar was Jan Groen.
Bron: onbekend.

De molen werd in 1764 herbouwd na afbranden van de voorganger, zoals blijkt de rekening van de polder opgemaakt door penningmeester Dirck de Quartel. Zie inventaris polder "Het munnikenland van Westmaas" n5 765 bemaling nr 250.
info: Erik Stoop.

Bij de brand raakte het draaiende wiekenkruis los, en "liep" (rolde) het water van de Binnenbedijkte Maas in.
Jesse in 't Veld, 21 september 2016.