Leonardus M. Kouwenberg zag eind 19e eeuw brood in de exploitatie van een tweede windgraanmolen in Goirle. Tussen 18 maart en 21 november 1898 werd de molen gebouwd. Voor het binnenwerk zou gebruik zijn gemaakt van onderdelen van een gesloopte 17e eeuwse molen in Lieshout. 

Hoe dat laatste zat, zullen wij vermoedelijk nooit weten want op oudejaarsavond 1936 brandde de molen uit. Kouwenberg verkocht vervolgens het restant aan H.P.J. van Rijswijk die direct aan de slag ging.
De molen werd herbouwd en ditmaal kwam het gaandewerk uit Stiphout. Maar ook dié molen was niet nieuw toen hij gebouwd werd: enkele balken in de molen zijn waarschijnlijk afkomstig van raamstijlen van een houtzaagmolen. Niet alles is evenwel meer na te gaan: zo is het spoorwiel omstreeks 1968 vervangen door een wiel, afkomstig van de Napoleonsmolen in Hamont. Er werd een nieuwe velg gemaakt met een iets gewijzigde diameter.
Hoe dan ook: in 1937 begon de nieuwe mulder, toen de molen maalvaardig was, zowel met wind- als motorkracht malen. 

In 1946 werd C.J.Ch. de Wilde eigenaar; deze verkocht later zijn buiten gebruik en in verval geraakte molen aan de gemeente. In 1977 volgde een totale restauratie waarna er weer op vrijwillige basis werd gedraaid. 

In het vroege najaar van 2021 kwam na onderzoek door een gespecialiseerd bedrijf de onheilstijding dat beide roeden lasfouten vertonen. Dit gold ook de andere molen van Goirle. Daarop zijn in overleg de molens stilgezet. In De Wilde kon men evenwel op de motor verder blijven malen (met een koppel elektrisch aangedreven stenen, afkomstig van de Heimolen te Bosschenhoofd).

Op 30 september 2022 gingen beide oude roeden eruit en stak men meteen de nieuwe. 22 oktober kon de molen voor het eerst in ongeveer een jaar weer draaien.