Op het eiland IJsselmonde stond de molen van de polder 'Het Buitenland van Rhoon'.
De molen bemaalde ook het deel 'Pendrecht' gelegen ten zuidoosten van de boezem van 'Het Binnenland van Barendrecht', bekend onder de naam 'de Stee van Pendrecht'.
De molen stond aan de boezemkade langs de Koedood, op ongeveer 1000 meter ten zuidoosten van de Rhoonse brug, even ten zuiden van de nog bestaande molen van de polder 'Nieuw Pendrecht' en sloeg uit op de boezem van de Koedood.
In 1910 werd de molen, die onder andere in 1709 nog werd vernieuwd, omgebouwd tot een klein stoomgemaal.

Rotterdamsch Nieuwsblad, 4 februari 1904:
"Getuige P. Molenaar, watermolenaar te Roon, verklaarde dat hij op 23 December 1903 naar Rotterdam was gegaan. Op weg was hij vier jongens tegengekomen, waarvan N. hem schuin had aangezien.
Toen getuige weder was thuis gekomen, had hij 4 ruiten verbrijzeld gevonden, terwijl de genoemde voorwerpen waren verdwenen. Getuige C. J. Kelller verklaarde dat hij met N. en S. naar Roon was gegaan, doch dat hij niet wist dat zij gingen stelen. Ze hadden alleen het voornemen, voor zoover hij wist, om snoek te gaan strikken. Beklaagde N. ontkent dit hardnekkig. Hij had wel degelijk geweten, dat ze gingen steden... want dat 'hadden zij al op Cbariois afgesproken. Een volgende getuige verklaarde, dat zij het plan hadden snoek te gaan strikken. In Roon gekomen, waren N. en S. het erf opgegaan van den molenaar. Getuige was daarop weggegaan. Naderhand had hij een sigaar van. N. gekregen. Vervolgens had hij het scheermes, de brilledoos en den verrekijker van N. gekregen. Het scheermes en de brilledoos had hij verkocht aan J. Bares, bij wien deze voorwerpen in beslag zijn genomen. Het O. M. achtte het misdrijf wettig en overtuigend bewezen. Deze beklaagden staan zeer ongunstig bekend. De eerste beklaagde beeft reeds eenige vonnissen achter den rug. Het O. M. eischte voor den eersten beklaagde (bij recidive) een gevangenisstraf van 1 jaar en zes maanden, terwijl voor no. 2 één jaar gevangenisstraf werd gevraagd
De verdediger mr. J. P. Bruynzeel drong er bij de rechtbank op aan, de straf voor beide beklaagden te verlichten. Weliswaar is N. reeds meermalen veroordeeld, doch er zit nog werkelijk een goed hart in voor zijn moeder. Dit is geen slecht bewijs. Voor beklaagde S. is de straf al zeer hoog. Deze beklaagde heeft altijd hard gewerkt, doch hij is in het slechte gezelschap van N. gekomen. Daarbij wees pleiter er op, dat S. niet wist dat het de bedoeling van N. was te gaan stelen en drong aan op vrijspraak voor zijn cliënt."