Volgens een gedegen historisch onderzoek, uitgevoerd door mevrouw G.S. Koeman-Poel te Bourtange, stond deze standerdmolen al in 1619 te Bourtange en werd later, 1831, verplaatst naar Ter Haar.
De bouwkenmerken van de kast wijzen op een hoge ouderdom, vooral te zien aan de hier toegepaste moerstijlen. Bij latere standerdmolens is bijna steeds sprake van spoorstijlen, een op zich betere en sterkere constructie dan de enkele moerstijl.

Het is onduidelijk geweest of deze molen het tweede kwart van de 20ste eeuw wel zou halen. In "De Molenaar" van 2 september 1925 is te lezen: "De bekende oude korenmolen te Ter Haar bij Ter Apel, dateerende van 1650, zal worden afgebroken, wegens aanschaffing van electrische beweegkracht".
Zover is het niet gekomen, al was er in de jaren daarna wel regelmatig sprake van rampspoed. Bij de zware storm van 15/16 maart 1947 brak de bovenas. Als gevolg ging het gehele wiekenkruis verloren. Rond 1953 volgde herstel waarbij een nieuwe houten as en ook houten roeden werden gestoken.
Ook daarna is nog diverse malen herstel, vrijwel steeds vanwege stormschade.

Deze molen beschikt sinds de restauratie van 1986 weer over een pelsteen. Deze steen is afkomstig uit Birdaard (Frl.) en beschikbaar gesteld op voorwaarde dat die maalvaardig zou worden gemaakt, anders moest ƒ 500,-- worden betaald!

In 2012 is een grote restauratie uitgevoerd: kruisplaten en steekbanden zijn grotendeels vervangen. Om de standerd vrij te maken werd de molenkast, compleet met wiekenkruis, opgetakeld en zolang naast de teerlingen op een stel zeecontainers neergezet.

In Bourtange (20 km verderop) is bij de aldaar uitgevoerde reconstructie in 1980 een replica van deze molen gebouwd.