In het kadaster van 1832 staat de latere eekschuur nr. 575 nog vermeld als huis & erf.

Zuidwestelijk naast de molen stond volgens een kadastrale opmetingskaart van 1883 een eekschuur gedeeltelijk op de straatweg. 
Bron: "Nieuws van de Werkgroep „Molens in Wageningen”", art. door Hans Dobbe in Contactblad Historische Vereniging Oud Wageningen , maart 1981.

De Ooievaar stond aan de Eekmolenweg in Wageningen en en het was een eekmolen (die maalde eikenschors voor leerlooierijen). De molen was van de familie Rutgers. 

In 1761 werd door de kinderen en erfgenamen van wijlen Petrus Schaats en Maria Schuijl in leven verkocht voor ƒ 3350 aan Adolph Woesthoven en Juffr. Maria Comelia van Imbijse van Batenburgh "een eeck off runmoole met huijs schuer en twee hoofjes staande en gelegen even buijten de Bergh Poort deser stadt". 
In 1765 was er weer een verkoop in twee gedeelten aan Evert Hooglandt en Gerarda Tamweert echtelieden, en de andere helft aan Aart Schut en Hendrikje Sluijters echtelieden. 

De eekmolen De Ooievaar werd in 1908 gesloopt. 
De toenmalige eigenaar, molenaar Rutgers, liet aan de overzijde, waarschijnlijk op eigen grond, een huis bouwen dat later de naam Why Not kreeg.
Bron: "Groeten uit Wageningen (5)", art. door Gerard Olinga in Contactblad van de Historische Vereniging Oud Wageningen, april 2011.

Volgens advertenties in De Molenaar zou de molen op 28 september 1908 afgebroken worden en in de maanden daarna werd door Reijer Rutgers (die in die tijd stenen maakte) de molen geleidelijk in onderdelen doorverkocht De Ooievaar was een run én korenmolen.