In 1631 werd het "eiland" bewesten de Oude Wetering bedijkt en in drie polders ingedeeld: benoorden de Lange Wech de Lyckerpolder en de Googerpolder, ten zuiden ervan de Veenderpolder. Het gebied vormde toen waterstaatkundig één geheel.
De Veenderpolder werd van noord naar zuid doorsneden door twee belangrijke sloten, de Kerksloot en de Loetsloot, beide uitmondend in de Wijde Aa. Aan elke sloot kwam een molen, respectievelijk de Poelwijckermolen en de Loetslotermolen. De laatste was een wipmolen op de plaats van de huidige Veendermolen.
De Poelwijckermolen zal reeds voor 1687 weer zijn verdwenen, want hij staat niet meer op de kaart van het HHR Rijnland uit dat jaar.
Bron: "De Veendermolen, een stukje oud-hollands glorie", augustus 1978. Met dank aan H. van der Kaay.