Deze molen werd in 1862 gebouwd voor bemaling van de Noordlaarder Oostpolder in Noordlaren (Gr).
In 1953 werd hij daar afgebroken om in 1960 in het Nederlands Openluchtmuseum te worden herbouwd. Mogelijk zijn daarbij ook onderdelen gebruikt van de gesloopte stellingkorenmolen te Spijkerboor.

Op zijn oude plaats was de molen voorzien van zelfzwichting, maar dat werd bij de herbouw in het museum niet gehandhaafd. Jarenlang was de molen op het museumterrein stilstaand monument en verkeerde tenslotte in zeer matige staat.

Na een zeer grote opknapbeurt in 1995 kreeg de molen onder meer nieuwe roeden, die meteen werden voorzien van fokwieken en zo was weer sprake van een draai- en zelfs maalvaardige molen. De molen kan water met behulp van een vijzel uit de poldersloot op de grote vijver van het museum uitmalen, echter: door de vele begroeiing rond de molen is draaien al problematisch, laat staan malen! Wél heeft men een aantal jaar geleden een aanpassing aan het circuit gedaan door een kantelbare inlaatklep, zodat áls het echt waait en de molen draait hij toch redelijk wat water kan geven.

In 2023 werd duidelijk dat de molen niet onder een grote herstelbeurt uit kon: op 21 november streek men de (al eerder kaalgezette) roeden, werd de bovenas naar buiten getrokken waarna de kap er in zijn geheel af ging, om vervolgens naar de werkplaats van Verbij te Hoogmade te worden vervoerd. 
Daar restaureerde men die kap op originele wijze: de spanten gingen er, met rietdek en al, geheel af, waarna de hoofdconstructie grotendeels werd vernieuwd (o.m. voeghouten en spruiten). Na al dit werk ging de rieten pet er in één keer weer op. 
Inmiddels bevindt de kap zich weer op het achtkant; het wiekenkruis volgt later in 2024.