De molen te Eleveld is gebouwd in 1630, zoals blijkt uit het grondschattingsregister van dat jaar waarin is aangetekend: "voor de meule die begest is te timmeren 600-0-0".
Uit de grondschattingskaart van 1640 - 1642 blijkt dat het gaat om een volmolen staande aan de "rand van de wildernisse" tegen de noordoostelijke hoek van een kamp bouwland die toen "het dwarscampje bij de molen" heette en thans nog molenkamp wordt genoemd.
Dat men op deze plaats zo ver van de klandizie, een volmolen heeft mag op z'n minst opmerkelijk heten. Toentertijd was er slechts één boerderij, bewoond door Roelof Elevelt, meier van de heer van Ruinen. Laatstgenoemde verkocht in 1766 de erve met houtgewas en landerijen aan de Landschap Drenthe, die het in 1767 onder beheer van het rentambt stelde.
Uit de opeen volgende haardsteden registers van 1693 tot 1804 is slechts het bestaan van die ene boerderij af te leiden. Toch schijnen er in de zeventiende eeuw meer mensen gewoond te hebben dan het voorgaande doet vermoeden.

In het door moerassige madelanden omgeven Eleveld hoopte men waarschijnlijk het oorlogsgeweld van die dagen te kunnen ontlopen. Het zullen echter bij lange na niet voldoende geweest zijn om de molen voldoende emplooi te geven.

Eleveld is ook een rosmolen rijk geweest. De rentmeester moest in 1776 tenminste een rekening betalen, waarop staat: "een tot Elevelt An die Rossemoolen gebestn die spille die Rijn en het slootenwerk vermaakt. 2-10-0" Aangenomen mag worden dat het hier een korenmolen betreft. In 1796 werd de Erve Eleveld, toen verhuurd aan de weduwe Tonnis Geerts, beschreven in verband met een voorgenomen verkoop, doch over molens werdt niet (meer) gerept.

jnjv; Bron Nieuwe Drentsche Volksalmanak, 1992, W. Houtman