De oude standaardmolen van het Stift, die tussen Thorn en Wessem stond, had volgens overlevering een laag gelegen standplaats. Als er veel regen was gevallen, kon het water vanwege de hoog gelegen kleilagen, niet snel genoeg in de bodem verdwijnen. Het kwam daardoor regelmatig voor, dat de molen moeilijk bereikbaar was. Ook de windvang liet te wensen over. Rijen populieren, die als coulissen het vlakke land weliswaar sierden, belemmerden de vrije toestroming van de wind.
In het begin van de 19e eeuw werden bij het provinciaal bestuur een paar verzoeken voor de bouw van een nieuwe windmolen te Thorn ingediend. Een daarvan was afkomstig van Everard van de Boel, pannenbakker in Thorn, die in 1834 vergunning voor de bouw kreeg. ‘Op de Greef’ liet hij een molen bouwen; of dat de oude standaardmolen van het Stift was, is niet bekend.