Deze zeer grote spinnekop stond jarenlang in de buurt van Warniahuizen. Ondanks diverse restauraties stond de molen in de jaren '80 en '90 van de twintigste eeuw meestal zonder roeden te wachten op betere tijden en vooral een betere bestemming: de molen stond namelijk 'droog'.

In 2009 is deze molen betrekkelijk onopgemerkt overgeplaatst naar een eiland in de buurt van Goëngahuizen, daar volledig maalvaardig gemaakt en kreeg toen ook voor het eerst een naam.

Donderdag 8 september 2011 volgde officiële ingebruikstelling door Tweede Kamerlid Lutz Jacobi en wethouder Nieske Ketelaar van de gemeente Smallingerland.
Later heeft men deze molen met enige andere in een aparte stichting ondergebracht.

Inmiddels heeft men na dendrochronologisch onderzoek (onderzoek naar de leeftijd van het gebruikte hout) vastgesteld dat de oudste delen van deze molen uit 1798 moeten dateren en gemaakt zijn van Nederlands eiken. Het was bekend dat deze molen in 1823 al aanwezig was (op zijn oude plaats) maar nu kon het bouwjaar met 25 jaar naar beneden.