trivia

Van deze molen zijn alléén nog enkele fundering restanten in de slootwal te vinden.
Wel heb ik op deze plek diverse oude (kalk) pijpenkoppen en enkele oude flessen en een kruik gevonden.

Informatie van Teun Kroeze, 23-10-2004
-----

Het bouwjaar is genomen als het jaar dat er voor het eerst notie wordt genomen van een watermolen op deze plek, het zou dus kunnen zijn dat de molen (iets) eerder gebouwd is dan het genoemde jaar

Uit publicaties blijkt dat er in Groningen een aantal watermolens heeft gestaan. Het juiste aantal is niet bekend. Deze onduidelijkheid wordt mede veroorzaakt doordat men toen door het gebrek aan soorten molens (watermolens en rosmolens, de windmolens kwamen pas op in de 14e eeuw) alles wat met malen te maken had molen noemde.

Informatie van Jerry Vondeling
-----

In 1825 zijn er vergunningen afgegeven voor aanpassingen om aandrijving dmv een paard mogelijk te maken.
De standplaats van de molen A was iets ten noorden van het Boschhuis.

Informatie van W. Jans, 5 januari 2009

(*) Het kadaster 1811-1832 vermeldt: "Ros en Water Koornmolen". Het waren dus niet twee aparte molens, maar slechts één met twee aandrijvingen.
Red.
-----

Kloosterbestuur wil watermolen terug

De bestuurders van het Museum Klooster Ter Apel willen de lang verdwenen watermolen terug. Ze onderzoeken nu wat het project kost en of het technisch mogelijk is zo'n molen weer te laten draaien. De molen werd in 1466 gebouwd en werd door de Kruisheren gebruikt om koren te maken en olie te slaan. In de loop der eeuwen raakte het bouwwerk in verval en nu ligt er nog slechts een steen; het fundament waarop de molen ooit rustte.


jnjv. bron www.dvhn.nl 12 maart 2009

Koren op de molen van het Klooster

Lang geleden klok het geluid van een waterrad door het bos bij het klooster in Ter Apel. Die molen is er allang niet meer, maar de huidige bestuurders van het Klooster willen hem terug.

In de nabijheid van het vroegere tehuis van de Kruisheren steekt een steen uit de aarde. Daar draaide ooit de watermolen van de monniken. Die werd kort na de stichting van het Kruisherenklooster, in 1645, gebouwd. Twee raderen draaiden op de kracht van het daar lopende water. Daarbij stond het molenhuis en zo werd er koren gemalen en oliegeslagen.

"Het was een heel bijzondere molen, die in 1665 bij de inval van de bisschop van Münster werd beschadigd", weet Allie Eenjes, die vele jaren beheerder van het klooster was en heel veel weet over zijn historie. "Uiteindelijk bleef alleen het molenhuis over en dat werd afgebroken in 1928".

Wat bleef waren de herinneringen en de steen. Nu echter willen de Kloosterbestuurders het pronkjuweel terug. "Het past bij ons streven om de middeleeuwen in en bij het klooster terug te laten keren". Zegt Bertus Kloosterman, één van die bestuurders. "Een watermolen is een prachtige toeristische trekpleister". Hij zou koren op de molen van het Kloosterbestuur zijn.

Kloosterman benadrukt dat het plan in de beginfase is, dat nog gekeken moet worden naar de kosten en de technische uitvoering. "Zo moet er voldoende water zijn. Maar we doen ons best om dit voorelkaar te krijgen."

Wethouder Seine Lok van de gemeente Vlagtwedde is enthousiast. Hij wijst erop dat bij het kloosterbos de riviertje de Ruiten Aa en Runde met elkaar verbonden worden. "En bij dat project wordt rekening gehouden met de plaatsing van een molen. Wij willen graag helpen, bijvoorbeeld bij het zoeken naar subsidies."

jnjv. Bron: Dagblad van het Noorden, 13 maart 2009.