Deze molen is in 2015 gebouwd als opvolger van een molen die op 14 februari 1964 verbrandde.
Na die brand waren er vrijwel direct plannen om de molen te herbouwen en dat zou nog vele jaren zo blijven. Maar ondanks alle goede bedoelingen lukte het niet. 

Uiteindelijk heeft het meer dan 50 jaar geduurd voordat Kootwijkerbroek weer een molen kreeg. In 1989 richtte men de stichting "De Puurveense Molen" op met het concrete doel, herbouw van een windmolen in Kootwijkerbroek te realiseren.
In 1992 kocht men daartoe achtkant en andere onderdelen van beltmolen 'De Vrees' te Winterswijk, een molen die al sinds 1938 onttakeld stond en intussen in zeer slechte staat verkeerde. Voor deze molen zag de gemeente Winterswijk, toentertijd zeer 'rijk' aan molenrestanten, geen toekomst meer en gaf hem daarom op. Nog in 1992 volgde in Winterswijk demontage. 

Evenwel heeft het daarna nog een tijd geduurd voordat er in Kootwijkerbroek daadwerkelijk een molen stond: dit gebeurde pas in het late najaar van 2015: op vrijdag 13 november werden achtkant en kap op de nieuw gemetselde onderbouw geplaatst en 1 december beide roeden gestoken. De feestelijke ingebruikname vond op 8 september 2016 plaats.
De molen is als korenmolen ingericht maar heeft daarnaast een generator om elektriciteit op te wekken. Deze moet bij een snelheid van 70 enden ongeveer 12 kw. kunnen leveren.

Het begrip 'opvolger' moet hier overigens ruim worden genomen: de nieuwe molen staat op een andere plaats dan zijn voorganger en is ook anders uitgevoerd, het is namelijk een hoog opgezette stellingmolen geworden. De verbrande voorganger had juist een opvallend lage stelling. 
Overigens valt de constructie van de stelling hier op: het lijkt, door de 'kraaiepoot', Gronings van constructie, maar alles is hier in verhouding duidelijk zwaarder uitgevoerd dan men in het noorden van Nederland doorgaans deed (en doet).

Van de oude Puurveense molen zijn na de brand enige onderdelen bewaard gebleven en in de nieuwe molen toegepast: twee gietijzeren ramen,  de roehaak en de windvaan (in de vorm van een haan). Ook zijn twee blauwe maalstenen uit de oude molen afkomstig.

Opmerkelijk is de geschiedenis van de bovenas, die de brand van 1964 had overleefd: deze bleef in Kootwijkerbroek bewaard maar werd tenslotte in 1992 beschikbaar gesteld voor de grote restauratie van de molen Koartwâld te Surhuisterveen (Frl.). Aan te nemen is dat dit gebeurde omdat men inmiddels de bovenas van De Vrees in bezit had.
Vervolgens diende deze as vele jaren in Surhuisterveen, maar werd daar in 2015 alsnog afgekeurd vanwege haarscheuren in de askop. Een gevolg van de brand van 1964? 
Overigens was deze bovenas niet origineel voor Kootwijkerbroek gegoten: in 1920 vroeg toenmalig eigenaar A. Looijen in "De Molenaar" een bovenas te koop. Na in Surhuisterveen vervangen te zijn is de as teruggeschonken aan Kootwijkerbroek en wordt thans los bij de nieuwe Puurveense molen bewaard.

In april 2017, nog geen twee jaar na de ingebruikname, boekte men een grote tegenvaller, dit vanwege de hier aanwezige gedeelde roeden. Deze betrekkelijk nieuwe constructie bleek niet zo goed als gedacht en overal in Nederland (en ook daarbuiten) werden molens die dit type roede hadden stilgezet. 
In Kootwijkerbroek heeft men de zaken voortvarend aangepakt: tussen oktober en december 2017 zijn de vier roedhelften vermaakt tot twee roeden door ze te voorzien van een nieuw gelast tussenstuk. 4 december 2017 zijn deze gestoken, kort daarna was de molen weer maalvaardig.