De watermolen bij de hoeve Ruth werd in 1326 genoemd als grenspunt.
In 1654 was de molen vervallen. De bedoeling was om de molen te verpachten tegen een "civielen prijs" onder voorwaarde dat de pachter de molen zou herstellen, maar er werd niet genoeg geboden. Waarschijnlijk verdween de molen in 1671. De koper van de hoeve in 1730, kreeg er het recht bij de oliemolen weer te mogen oprichten, maar het is er niet van gekomen.
Bron: Watermolens in Noord-Brabant vroeger en nu, Ir. Piet-Hein van Halder, 2010.