De eerste vermelding is dat in 1331 het banrecht werd verleend, maar de molen was ongetwijfeld ouder.
Hoewel er volgens het boek Bergeijk in kaart drie watermolens in Bergeijk hebben gestaan, is het waarschijnlijker dat meerdere molenfuncties binnen één gebouw werden uitgeoefend.
Na 1461 zijn er geen schriftelijk gegevens meer van de molen bekend. In het plakkaat van Karel V uit 1545 wordt de molen ook niet genoemd. Mocht de molen in 1592 nog hebben bestaan, is hij vermoedelijk tezamen met het nabijgelegen kasteel van Bergeijk verwoest.
Bij werkzaamheden in 1960 werden restanten van de watermolen aangetroffen, ondermeer twee rijen aangepunte palen van 2,5 tot 3,5 m lang, enkele met pen-en-gat-verbindingen, en restanten van molenstenen.
Bron: Watermolens in Noord-Brabant vroeger en nu, Ir. Piet-Hein van Halder, 2010.