De molen brandde in de nacht van 4 op 5 juli 1832 tot de grond toe af. De molen had gediend als graan- en looimolen, pelmolen en oliemolen. De verzekering dekte de schade en Weustenraad kreeg toestemming voor herbouw. Aangezen daarbij echter de voorwaarde werd gesteld dat de gebouwen op de eerste aanzeggging van het departement van oorlog onmiddelijk en zonder vergoeding moesten worden afgebroken, liet Weustenraad de molen en de woning niet meer herbouwen.
Op het Minuutplan staat het kadastrale nummer 44 aangegeven als een gebouw, later was dit een huis.
Bron: De Molens van Limburg van P.W.E.A. van Bussel, 1991.
Of nou alleen deze molen verbrandde, of het hele complex op de rechteroever, is wat onduidelijk.
Vreemd is verder dat Van Bussel schrijft dat Weustenraad de molen en het huis na de brand niet herbouwde, terwijl perceel 44 in het kadaster wel degelijk een huis is.
Red.